علت بروز و تداوم اضطراب اجتماعی چیست؟

عوامل مختلفی در بروز اضطراب اجتماعی نقش دارند. بعضی افراد بطور ذاتی مضطرب تر از بقیه هستند. برخی عزت نفس پایینی دارند که از کودکی شروع می شود. گاهی هم تجارب اولیه فرد در خانواده و حوادث استرس آور زندگی موجب بروز این اختلال می شود. به نظر می رسد ترکیبی از این عوامل موجب بروز این مشکل می شود.

وقتی این افراد در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرند دچار اضطراب زیادی شوند و علائمی مانند تپش قلب، تنش، گیجی، بیقراری، تعریق، تغییرات تنفسی، گیجی، سرخ شدن، تنش عضلانی، تکرر ادرار و درد در قفسه سینه را تجربه می کنند. همچنین ممکن است سرخ شوند، و یا دچار لکنت شوند و یا قادر به صحبت کردن نباشند. برخی افراد به خاطر این اضطراب شروع به اجتناب از این موقعیت ها می کنند که باعث می شود بسیاری از فرصت های رشد و پیشرفت خود را در زمینه هاي مختلف شغلی یا اجتماعی از دست بدهند. برخی دیگر در این موقعیت ها شرکت می کنند ولی از روش هایی که ” رفتارهای امنیتی” نامیده می شود مثل نگاه نکردن به دیگران، سرگرم کردن خود با روزنامه، گوشی تلفن، کوتاه حرف زدن و یا کنار افراد آشنا ماندن استفاده می کنند تا اضطراب خود را کم کنند.

مسئله ای که موجب تداوم اضطراب اجتماعی می شود اجتناب از موقعیت هاست. اجتناب مانع از این می شود که فرد به این موقعیت ها عادت کند و یاد بگیرد با این موقعیت ها مقابله کند و احساس خوبی داشته باشد. از طرف دیگر افرادی که اضطراب اجتماعی دارند اغلب تصویر منفی از خود دارند و معتقدند که در موقعیت های اجتماعی خوب عمل نمی کنند. علاوه براین، فکر می کنند در این موقعیت ها دچار اضطراب خواهند شد و بقیه متوجه اضطرابشان می شوند. بنابراین وقتی در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرند خیلی روی خود تمرکز می کنند، به علائم اضطراب خود توجه زیادی می کنند و این باعث افزایش اضطراب می شود و بعد از موقعیت نیز فکر می کنند “من مثل یک احمق رفتار کردم” و این باورهای منفی در مورد خود را افزایش می دهد.

افرادی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند دارای نگرش و باورهای اشتباه هستند. این افراد نظر دیگران برایشان خیلی مهم است و در عین حال فکر می کنند طوری رفتار خواهند کرد که جلو دیگران خجالت زده خواهند شد. بنابراین آنها نگران قضاوت دیگران درمورد خود هستند و معمولا هم فکر می کنند این قضاوت منفی است برای مثال فکر می کنند کسل کننده، خنگ، احمق، بی دست و پا، بی کفایت یا عجیب و غریب به نظر خواهند رسید. معمولا این افراد فکر می کنند دیگران نسبت به ظاهر و رفتار آنها خیلی دقت می کنند و متوجه کوچکترین علائم اضطراب یا اشتباه شان خواهند شد. افرادی که اضطراب اجتماعی دارند می ترسند که دیگران در مورد آنها بد فکر کنند و اغلب معتقدند به خوبی دیگران نیستند. این طرز تفکر باعث می شود که شرکت در موقعیت های اجتماعی برایشان دشوار و گاهی غیرممکن شود. باورهای اشتباه آنها هرگز به چالش کشیده نمی شود چون یا از موقعیت اجتناب می کنند یا رفتارهای امنیتی انجام می دهند. این اضطراب زمانی درمان پیدا می کند که آن ها با موقعیت های اجتماعی مواجهه کنند و افکار اشتباه خود را به چالش بشکند.

منبع

فتحعلی لواسانی، ف. (بی تا). راهنماي مداخله مختصر براي اضطراب اجتماعی: ویژه کارشناسان سلامت روان. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.